амара́льнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. амара́льнасць
Р. амара́льнасці
Д. амара́льнасці
В. амара́льнасць
Т. амара́льнасцю
М. амара́льнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

амара́льнасць ж. амора́льность, безнра́вственность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амара́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць амаральнага. Амаральнасць паводзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амара́льны, -ая, -ае.

Які супярэчыць маралі, пазбаўлены маралі.

А. чалавек.

А. ўчынак.

|| наз. амара́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

амора́льность амара́льнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распу́шчанасць, ‑і, ж.

Нявытрыманасць у паводзінах, недысцыплінаванасць. // Амаральнасць, разбэшчанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недосто́йность гане́бнасць, -ці ж.; амара́льнасць, -ці ж.; см. недосто́йный​ 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безнра́вственность

1. амара́льнасць, -ці ж.;

2. разбэ́шчанасць, -ці ж.; распу́ста, -ты ж.; см. безнра́вственный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гразь, -і́, ж.

1. Размяклая ад вады глеба.

На агародзе г.

2. Бруд, нечыстоты.

На падлозе г.

3. перан. Пра амаральнасць, нячэснасць, што-н. ганебнае, нізкае.

◊

Змяшаць з граззю каго (разм., неадабр.) — груба аблаяць, зняважыць, зняславіць.

Не ўдарыць тварам у гразь (разм., адабр.) — паказаць сябе як найлепш.

Як гразі чаго (разм.) — вельмі многа.

Грыбоў сёлета як гразі.

|| прым. гра́зевы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Г. паток.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбэ́шчанасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць разбэшчанага (у 2 знач.); амаральнасць, распушчанасць. Духоўная спустошанасць, маральная разбэшчанасць, як не трэба лепш, сведчылі аб загніванні прыгоннага ладу. Казека. Рэдактар напісаў загад аб звальненні з рэдакцыі Сяргея Росліка за п’янства, за бытавую разбэшчанасць, за парушэнне працоўнай дысцыпліны. Сабаленка.

2. Уласцівасць разбэшчанага (у 3 знач.); разбалаванасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)