амазо́нка

‘сукенка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. амазо́нка амазо́нкі
Р. амазо́нкі амазо́нак
Д. амазо́нцы амазо́нкам
В. амазо́нку амазо́нкі
Т. амазо́нкай
амазо́нкаю		 амазо́нкамі
М. амазо́нцы амазо́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

амазо́нка

‘наезніца’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. амазо́нка амазо́нкі
Р. амазо́нкі амазо́нак
Д. амазо́нцы амазо́нкам
В. амазо́нку амазо́нак
Т. амазо́нкай
амазо́нкаю		 амазо́нкамі
М. амазо́нцы амазо́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Амазо́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Амазо́нка
Р. Амазо́нкі
Д. Амазо́нцы
В. Амазо́нку
Т. Амазо́нкай
Амазо́нкаю
М. Амазо́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

амазо́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Жанчына-коннік. [Таня:] — Я недзе чытала, што ў даўнія часы былі жаночыя войскі. Здаецца, амазонкамі звалі. Новікаў.

2. Доўгая жаночая сукенка для язды на конях. Імчаліся конна маладыя паненкі ў чорных амазонках. Бядуля.

3. часцей мн. (амазо́нкі, ‑нак). Паводле грэчаскай міфалогіі — ваяўнічае племя жанчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)