алівэ́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. алівэ́с
Р. алівэ́су
Д. алівэ́су
В. алівэ́с
Т. алівэ́сам
М. алівэ́се

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Алі́вэс ’альяс’ (Касп.). Гл. альяс.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Алья́с (БРС), альясавы, аліос ’тс’ (Нас.), ст.-бел. алое, алоес (кан. XV ст.) (Булыка, Запазыч.) < польск. aloes < с.-лац. aloes. Гл. алівэс.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)