алё́савы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
алё́савы |
алё́савая |
алё́савае |
алё́савыя |
| Р. |
алё́савага |
алё́савай
алё́савае |
алё́савага |
алё́савых |
| Д. |
алё́саваму |
алё́савай |
алё́саваму |
алё́савым |
| В. |
алё́савы (неадуш.)
алё́савага (адуш.) |
алё́савую |
алё́савае |
алё́савыя (неадуш.)
алё́савых (адуш.) |
| Т. |
алё́савым |
алё́савай
алё́саваю |
алё́савым |
алё́савымі |
| М. |
алё́савым |
алё́савай |
алё́савым |
алё́савых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
алёсавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да алёсу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
альсо́вы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і алёсавы. Паднялася ўжо альсовая трава, і навокал была такая духмянасць, што, здавалася, яе не толькі ўдыхаў бы, а піў бы. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)