алю́каны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. алю́каны алю́каная алю́канае алю́каныя
Р. алю́канага алю́канай
алю́канае		 алю́канага алю́каных
Д. алю́канаму алю́канай алю́канаму алю́каным
В. алю́каны (неадуш.)
алю́канага (адуш.)		 алю́каную алю́канае алю́каныя (неадуш.)
алю́каных (адуш.)
Т. алю́каным алю́канай
алю́канаю		 алю́каным алю́канымі
М. алю́каным алю́канай алю́каным алю́каных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алю́каны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. алю́каны алю́каная алю́канае алю́каныя
Р. алю́канага алю́канай
алю́канае		 алю́канага алю́каных
Д. алю́канаму алю́канай алю́канаму алю́каным
В. алю́каны (неадуш.)
алю́канага (адуш.)		 алю́каную алю́канае алю́каныя (неадуш.)
алю́каных (адуш.)
Т. алю́каным алю́канай
алю́канаю		 алю́каным алю́канымі
М. алю́каным алю́канай алю́каным алю́каных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Алю́каць ’зрабіць каго-небудзь маркотным’ (Нас.), алюканы частай лаянкай даведзены да маркотнага стану’ (Нас.). Параўн. рус. улюлюкать, заулюлюкать і літ. lelióti, alióti ’гнаць з крыкам’, лат. aluties ’паводзіць сябе па-вар’яцку, крычаць, шумець’. Сувязь анаматапаэтычных беларускіх і рускіх слоў з адпаведнымі літоўскімі і лацінскімі акрэсліць цяжка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)