альты́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
альты́стка |
альты́сткі |
| Р. |
альты́сткі |
альты́стак |
| Д. |
альты́стцы |
альты́сткам |
| В. |
альты́стку |
альты́стак |
| Т. |
альты́сткай
альты́сткаю |
альты́сткамі |
| М. |
альты́стцы |
альты́стках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
альты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Музы́ка, што іграе на альце.
|| ж. альты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
альти́стка альты́стка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)