альбіно́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, жывёла або расліна, у якіх адсутнічае нармальная пігментацыя.

|| ж. альбіно́ска, -і, ДМ -но́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. альбіно́савы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

альбіно́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. альбіно́с альбіно́сы
Р. альбіно́са альбіно́саў
Д. альбіно́су альбіно́сам
В. альбіно́са альбіно́саў
Т. альбіно́сам альбіно́самі
М. альбіно́се альбіно́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

альбіно́с м. альбино́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

альбіно́с, ‑а, м.

Чалавек, жывёла або расліна з адзнакамі альбінізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альбино́с альбіно́с, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

альбіно́ска, ‑і, ДМ ‑носцы; Р мн. ‑сак; ж.

Жан. да альбінос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)