алхі́мія, -і, ж.

Пошукі спосабаў ператварэння простых металаў у каштоўныя пры дапамозе так званага філасофскага каменя ў данавуковы перыяд развіцця хіміі.

|| прым. алхімі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алхі́мія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. алхі́мія
Р. алхі́міі
Д. алхі́міі
В. алхі́мію
Т. алхі́міяй
алхі́міяю
М. алхі́міі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алхі́мія ж. алхи́мия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алхі́мія, ‑і, ж.

Сярэдневяковае містычнае вучэнне, якое папярэднічала навуковай хіміі і было накіравана на адшуканне «філасофскага каменя» як цудадзейнага сродку для лячэння ўсіх хвароб, для ператварэння простых металаў у золата і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алхи́мия алхі́мія, -міі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)