алма́зны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
алма́зны |
алма́зная |
алма́знае |
алма́зныя |
| Р. |
алма́знага |
алма́знай
алма́знае |
алма́знага |
алма́зных |
| Д. |
алма́знаму |
алма́знай |
алма́знаму |
алма́зным |
| В. |
алма́зны (неадуш.)
алма́знага (адуш.) |
алма́зную |
алма́знае |
алма́зныя (неадуш.)
алма́зных (адуш.) |
| Т. |
алма́зным |
алма́знай
алма́знаю |
алма́зным |
алма́знымі |
| М. |
алма́зным |
алма́знай |
алма́зным |
алма́зных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
алма́зны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да алмазу (у 1 знач.). Алмазныя россыпы. Алмазны бляск. // Зроблены з алмазу (алмазаў); упрыгожаны алмазам. Алмазныя каралі. Алмазная шпілька.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каро́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
1. Памянш. да карона (у 1 знач.).
2. Знешняя частка зуба.
3. Металічная або пластмасавая абалонка, якая надзяваецца на зуб для яго захавання. Паставіць каронку. Залатая каронка.
4. Від свідравальнага долата. Алмазная каронка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)