алеі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. алеі́н
Р. алеі́ну
Д. алеі́ну
В. алеі́н
Т. алеі́нам
М. алеі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

алеі́н, -ну м., хим. олеи́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алеі́н, ‑у, м.

Тэхнічная алеінавая кіслата.

[Ад лац. oleum — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

олеи́н хим. алеі́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)