але́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. але́я але́і
Р. але́і але́й
Д. але́і але́ям
В. але́ю але́і
Т. але́яй
але́яю		 але́ямі
М. але́і але́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

але́я, -і, мн. -і, але́й, ж.

Дарога, абсаджаная з абодвух бакоў дрэвамі, кустамі; прысады, дарожка ў парку або ў садзе.

Бярозавая а.

|| памянш. але́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, але́ек, ж.

|| прым. але́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

але́я ж. алле́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

але́я, ‑і, ж.

Дарога, абсаджаная з абодвух бакоў дрэвамі або кустамі; дарожка ў садзе ці парку; прысады. Ад шляху пайшла бярозавая алея і ўперлася ў разложысты сад. Пестрак. У парку грымеў аркестр, па асветленых алеях цяклі бясконцыя людскія ручаі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бульва́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шырокая алея пасярод гарадской вуліцы або ўздоўж набярэжнай.

Прыморскі б.

|| прым. бульва́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кашта́н¹, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Дрэва сямейства букавых з пладамі ў выглядзе буйнога арэха, а таксама плод гэтага дрэва.

Разгалісты к.

Назбіраць каштанаў.

2. -у, адз. Драўніна гэтага дрэва.

|| прым. кашта́навы, -ая, -ае.

Каштанавая алея.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вінагра́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вінаграду. Вінаградная лаза. Вінаградная алея. // Прыгатаваны, атрыманы з вінаграду. Вінаграднае віно. Вінаградны сок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да парку, парка. Паркавая алея. Паркавыя дрэвы. □ [Янка:] — У начальніках ходзіш?.. — Брыгадзір паркавай гаспадаркі. У зеленгасе. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аллі́ца ’лужок на краю сядзібы’ (Касп.). Магчыма, дэфармаванае алея з прыпадабненнем да назоўнікаў на ‑іца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пака́цісты, ‑ая, ‑ае.

З паступовым паніжэннем, адхонны, пакаты. Ад гэтага моста адразу ж пачынаецца паркавая алея. Пакацістая, асфальтаваная, яна дугой выгінаецца ўправа. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)