А́лен
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| А́лен | А́лены | |
| А́ленаў | ||
| А́лену | А́ленам | |
| А́ленаў | ||
| А́ленам | А́ленамі | |
| А́лене | А́ленах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
А́лен
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| А́лен | А́лены | |
| А́ленаў | ||
| А́лену | А́ленам | |
| А́ленаў | ||
| А́ленам | А́ленамі | |
| А́лене | А́ленах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
настая́нне, ‑я,
Настойлівая просьба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
махлява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падужэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хларафо́рмавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да хлараформу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вуша́к, ‑а,
Бакавы брус у дзвярной асадзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зара́на,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слабахара́ктарны, ‑ая, ‑ае.
Які вызначаецца слабым характарам, не мае цвёрдай волі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
залюбава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца;
Любуючыся, заглядзецца.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напра́сці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; ‑прадзём, ‑прадзяце;
Спрасці нейкую колькасць чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)