алеба́рда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -аў, ж.

Старажытная зброя ў выглядзе сякеры на доўгім дрэўку, якое заканчваецца кап’ём.

|| прым. алеба́рдны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алеба́рда

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. алеба́рда алеба́рды
Р. алеба́рды алеба́рд
алеба́рдаў
Д. алеба́рдзе алеба́рдам
В. алеба́рду алеба́рды
Т. алеба́рдай
алеба́рдаю		 алеба́рдамі
М. алеба́рдзе алеба́рдах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

алеба́рда ж., ист. алеба́рда

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алеба́рда ист. алеба́рда, -ды ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алеба́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Старажытная зброя — сякера на доўгім дрэўку, якое заканчваецца кап’ём.

[Фр. hallebarde з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)