алба́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Албаніі.

|| ж. алба́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. алба́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алба́нцы, ‑аў; адз. албанец, ‑нца, м.; албанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. албанкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Албаніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алба́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. алба́нка алба́нкі
Р. алба́нкі алба́нак
Д. алба́нцы алба́нкам
В. алба́нку алба́нак
Т. алба́нкай
алба́нкаю		 алба́нкамі
М. алба́нцы алба́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

алба́нец,

гл. албанцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алба́нка,

гл. албанцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алба́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алба́нец алба́нцы
Р. алба́нца алба́нцаў
Д. алба́нцу алба́нцам
В. алба́нца алба́нцаў
Т. алба́нцам алба́нцамі
М. алба́нцу алба́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)