аку́льтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аку́льтны аку́льтная аку́льтнае аку́льтныя
Р. аку́льтнага аку́льтнай
аку́льтнае		 аку́льтнага аку́льтных
Д. аку́льтнаму аку́льтнай аку́льтнаму аку́льтным
В. аку́льтны (неадуш.)
аку́льтнага (адуш.)		 аку́льтную аку́льтнае аку́льтныя (неадуш.)
аку́льтных (адуш.)
Т. аку́льтным аку́льтнай
аку́льтнаю		 аку́льтным аку́льтнымі
М. аку́льтным аку́льтнай аку́льтным аку́льтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аку́льтны окку́льтный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́льтны, ‑ая, ‑ае.

У містычных вучэннях і ўяўленнях — звышнатуральны, таемны, звязаны з так званым «тым светам».

[Ад лац. occultus — схаваны, тайны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окку́льтный аку́льтны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оку́льтный филос. аку́льтны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)