аку́ла

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аку́ла аку́лы
Р. аку́лы аку́л
Д. аку́ле аку́лам
В. аку́лу аку́л
Т. аку́лай
аку́лаю		 аку́ламі
М. аку́ле аку́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гребнезу́бый / гребнезу́бые аку́лы зоол. грэбенязу́быя аку́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́ла, ‑ы, ж.

Вялікая драпежная марская рыба з вераценападобным целам і вялікай пашчай. / у перан. ужыв. Біржавыя акулы. Імперыялістычныя акулы.

[Ад стараж. нарв. hakall.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бру́ха, -а, М бру́се, мн. -і, -аў, н. (разм.).

Тое, што і чэрава, жывот (у 1 знач.).

Б. акулы.

Адгадаваў б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аку́лавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да акулы. Акулавы хвост.

2. у знач. наз. аку́лавыя, ‑ых. Падклас драпежных рыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)