актэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. актэ́т актэ́ты
Р. актэ́та актэ́таў
Д. актэ́ту актэ́там
В. актэ́т актэ́ты
Т. актэ́там актэ́тамі
М. актэ́це актэ́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

актэ́т, -а, М актэ́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Музычны твор для васьмі выканаўцаў з самастойнымі партыямі для кожнага.

2. Ансамбль з васьмі выканаўцаў.

|| прым. актэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

актэ́т м., муз. окте́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

актэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.

1. Музычная п’еса для васьмі галасоў або інструментаў.

2. Ансамбль з васьмі выканаўцаў (спевакоў або музыкантаў).

[Ням. Oktett ад лац. octo — восем.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окте́т муз. актэ́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)