аксамі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Стужка з аксаміту, кавалачак аксаміту.

2. звычайна мн. Травяністая расліна сямейства складанакветных з жоўтымі або карычнявата-пурпурнымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аксамі́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аксамі́тка аксамі́ткі
Р. аксамі́ткі аксамі́так
Д. аксамі́тцы аксамі́ткам
В. аксамі́тку аксамі́ткі
Т. аксамі́ткай
аксамі́ткаю		 аксамі́ткамі
М. аксамі́тцы аксамі́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аксамі́тка ж., бот. ба́рхатец м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́рхатка аксамі́тка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аксамі́ткі, -так (ед. аксамі́тка ж.) бот. ба́рхатцы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́рхатцы мн., бот. аксамі́ткі, -так; ед. аксамі́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кудраве́ц 1 ’аксамітка’ (Ян.). Да кудзер (гл.).

Кудраве́ц 2 ’сорт ільну’ (Влад.). Да кудзер (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аксамі́т, ст.-бел. аксамитъ (1486) (Нас. гіст.), аксамитка ’галаўны ўбор нарачонай’ (Касп.), аксаміткі ’Tagetes’ (БРС, БелСЭ), аксамітка ’Amaranthus’ (Кіс., БелСЭ), аксамит (Дабр.), укр. аксамит, оксамит, ст.-рус. оксамитъ. Запазычанне з грэч. ἐξάμιτος (Фасмер, Этюды, 27).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)