аксака́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аксака́л |
аксака́лы |
| Р. |
аксака́ла |
аксака́лаў |
| Д. |
аксака́лу |
аксака́лам |
| В. |
аксака́ла |
аксака́лаў |
| Т. |
аксака́лам |
аксака́ламі |
| М. |
аксака́ле |
аксака́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аксака́л аксака́л, -ла м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аксака́л, ‑а, м.
У народаў Сярэдняй Азіі — паважаны, умудроны жыццём чалавек, а таксама форма ветлівага звароту да такіх людзей.
[Цюрк. āq — белы, saqal — барада.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)