акрэ́сленне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
акрэ́сленне |
| Р. |
акрэ́слення |
| Д. |
акрэ́сленню |
| В. |
акрэ́сленне |
| Т. |
акрэ́сленнем |
| М. |
акрэ́сленні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
акрэ́сленне ср. определе́ние; см. акрэ́сліць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
акрэ́сленне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. акрэсліваць — акрэсліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пункці́р, -у, мн. -ы, -аў, м.
Лінія, якая ўтвараецца з кропак, кароткіх рысак.
|| прым. пункці́рны, -ая, -ае.
Пункцірнае акрэсленне сітуацыі (перан.: у агульных рысах).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ра́каўка ’ракаўстойлівы гатунак бульбы’ (брагін., Мат. Гом.), рако́ўка (ПСл), ра́кавы ’акрэсленне да гатунку бульбы’ (Мат. Гом.). Імаверна, назва створана ад ракаўстойлівы гатунак (бульбы) шляхам сцяжэння ў адно слова пры дапамозе суф. ‑оўка/‑аўка, як паштоўка < паштовая картка, або з-за вузлаватасці клубняў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
определе́ние ср.
1. (действие) вызначэ́нне, -ння ср., устанаўле́нне, -ння ср.; акрэ́сленне, -ння ср.; выяўле́нне, -ння ср.; азначэ́нне, -ння ср.; прызначэ́нне, -ння ср.; пастанаўле́нне, -ння ср.; прысуджэ́нне, -ння ср.; аддава́нне, -ння ср.; ула́джванне, -ння ср.; см. определя́ть;
2. (формулировка) азначэ́нне, -ння ср.;
нето́чное определе́ние недакла́днае азначэ́нне;
3. грам. азначэ́нне, -ння ср.;
4. (суда) юр. пастано́ва, -вы ж., прысу́д, -ду м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)