акру́жына, -ы, ж.

Тое, што і акружнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акру́жына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. акру́жына акру́жыны
Р. акру́жыны акру́жын
Д. акру́жыне акру́жынам
В. акру́жыну акру́жыны
Т. акру́жынай
акру́жынаю		 акру́жынамі
М. акру́жыне акру́жынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акру́жына ж., см. акру́жнасць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акру́жына, ‑ы, ж.

Тое, што і акружнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акру́жнасць, ‑і, ж.

Замкнёная крывая лінія, усе пункты якой знаходзяцца на аднолькавая адлегласці ад цэнтра; лінія, якая абмяжоўвае плошчу круга; акружына. Даўжыня, акружнасці. Акружкасць зямнога шара. // Замкнёная лінія, якая праведзена вакол чаго‑н. акруглага і служыць для вымярэння таўшчыні, аб’ёму і пад. Акружнасць грудной клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)