ако́рачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ако́рачны |
ако́рачная |
ако́рачнае |
ако́рачныя |
| Р. |
ако́рачнага |
ако́рачнай
ако́рачнае |
ако́рачнага |
ако́рачных |
| Д. |
ако́рачнаму |
ако́рачнай |
ако́рачнаму |
ако́рачным |
| В. |
ако́рачны (неадуш.)
ако́рачнага (адуш.) |
ако́рачную |
ако́рачнае |
ако́рачныя (неадуш.)
ако́рачных (адуш.) |
| Т. |
ако́рачным |
ако́рачнай
ако́рачнаю |
ако́рачным |
ако́рачнымі |
| М. |
ако́рачным |
ако́рачнай |
ако́рачным |
ако́рачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ако́рачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які прызначаны, служыць для акорвання. Акорачны станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
око́рочныйII спец. ако́рачны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)