ако́пнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ако́пнік ако́пнікі
Р. ако́пніка ако́пнікаў
Д. ако́пніку ако́пнікам
В. ако́пніка ако́пнікаў
Т. ако́пнікам ако́пнікамі
М. ако́пніку ако́пніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ако́пнік м., воен. разг. (окопный солдат) око́пник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ако́пнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто знаходзіцца ў акопах; салдат, франтавік. Гранатны бой-агонь Акопнікі ўзнялі. Пушча. Але пачуў я нешта новае ад салдат-акопнікаў. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

око́пник

1. бот. жывако́ст, -ту м.;

2. (окопный солдат) разг. ако́пнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

франтавік; акопнік (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)