акле́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. акле́йка
Р. акле́йкі
Д. акле́йцы
В. акле́йку
Т. акле́йкай
акле́йкаю
М. акле́йцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акле́йка, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аклейваць — аклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акле́іць, -е́ю, -е́іш, -е́іць; -е́ены; зак., што.

Тое, што і абклеіць.

А. сцены новымі шпалерамі.

|| незак. акле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. акле́йванне, -я, н. і акле́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)