Verbum

анлайнавы слоўнік

акле́йванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акле́йванне ср., см. абкле́йванне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акле́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аклейваць — аклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акле́іць, -е́ю, -е́іш, -е́іць; -е́ены; зак., што.

Тое, што і абклеіць.

А. сцены новымі шпалерамі.

|| незак. акле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. акле́йванне, -я, н. і акле́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

окле́ивание акле́йванне, -ння ср., абкле́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

окле́йка ж. акле́йванне, -ння ср., абкле́йванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)