аквіло́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аквіло́н |
аквіло́ны |
| Р. |
аквіло́ну |
аквіло́наў |
| Д. |
аквіло́ну |
аквіло́нам |
| В. |
аквіло́н |
аквіло́ны |
| Т. |
аквіло́нам |
аквіло́намі |
| М. |
аквіло́не |
аквіло́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аквіло́н, -ну м., уст. аквило́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аквіло́н, ‑у, м.
Рэзкі паўночны вецер.
[Лац. aquilonis.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аквило́н уст. аквіло́н, -ну м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)