акварэлі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. акварэлі́стка акварэлі́сткі
Р. акварэлі́сткі акварэлі́стак
Д. акварэлі́стцы акварэлі́сткам
В. акварэлі́стку акварэлі́стак
Т. акварэлі́сткай
акварэлі́сткаю		 акварэлі́сткамі
М. акварэлі́стцы акварэлі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акварэлі́стка ж. акварели́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акварэлі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да акварэліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акварэлі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які піша акварэллю.

|| ж. акварэлі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акварели́стка акварэлі́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)