аквана́ўтыка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. аквана́ўтыка
Р. аквана́ўтыкі
Д. аквана́ўтыцы
В. аквана́ўтыку
Т. аквана́ўтыкай
аквана́ўтыкаю
М. аквана́ўтыцы

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аквана́ўтыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

Спец. Навука, якая займаецца вывучэннем магчымасцей доўгага знаходжання чалавека ў моры пад вадой.

[Ад лац. aqua — вада і грэч. nautes — які плавае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)