аквана́ўт, -а, М -ўце, мн. -ы, -аў, м.

Даследчык мора, які праводзіць назіранні пад вадой.

|| ж. аквана́ўтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аквана́ўт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аквана́ўт аквана́ўты
Р. аквана́ўта аквана́ўтаў
Д. аквана́ўту аквана́ўтам
В. аквана́ўта аквана́ўтаў
Т. аквана́ўтам аквана́ўтамі
М. аквана́ўце аквана́ўтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аквана́ўт м. аквана́вт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аквана́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Даследчык мора, які праводзіць назіранні пад вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аквана́вт аквана́ўт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аквана́ўтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да акванаўт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)