акантава́ць гл. кантаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акантава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аканту́ю аканту́ем
2-я ас. аканту́еш аканту́еце
3-я ас. аканту́е аканту́юць
Прошлы час
м. акантава́ў акантава́лі
ж. акантава́ла
н. акантава́ла
Загадны лад
2-я ас. аканту́й аканту́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час акантава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акантава́ць сов. окантова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

1. Аздобіць, абшыць кантам ​1 (у 2 знач.). Акантаваць манжэты. Акантаваць фатаграфію.

2. Спец. Апрацаваць (камень, брус і пад.) так, каб атрымаўся кант ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

1. Абчэсваючы (бервяно, дошку, камень і пад.), рабіць кант¹ (у 1 знач.).

К. бервяно.

2. Пераварочваць, паварочваць на бок (груз ці выраб пры перамяшчэнні, апрацоўцы і пад.).

Асцярожна, не к.!

|| зак. акантава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны (да 1 знач.).

|| наз. кантава́нне, -я, н., канто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж., аканто́ўванне, -я, н. і аканто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

|| прым. канто́вачны, -ая, -ае і аканто́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оканто́вать сов., техн. акантава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкантава́ць сов., см. акантава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аканто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акантаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акантава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад акантаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аканто́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акантоўваць — акантаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)