акаві́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
акаві́тка |
акаві́ткі |
| Р. |
акаві́ткі |
акаві́так |
| Д. |
акаві́тцы |
акаві́ткам |
| В. |
акаві́тку |
акаві́ткі |
| Т. |
акаві́ткай
акаві́ткаю |
акаві́ткамі |
| М. |
акаві́тцы |
акаві́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
акаві́тка ж., разг., уст. во́дка, насто́янная на коре́ньях
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
акаві́та ж., см. акаві́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Акаві́та (БРС), акавітка (Гарэц., Нас.), akawiteczka (Кольб.). Параўн. укр. оковита, чэш. akvavit, польск. okowita. Запазычанне праз польскую мову. Слаўскі, JP, 34, 134; Рыхардт, Poln., 8, 4; Кюнэ, Poln., 39; Саднік-Айцэтмюлер, 1, 15.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)