Азярцо́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Азярцо́
Р. Азярца́
Д. Азярцу́
В. Азярцо́
Т. Азярцо́м
М. Азярцы́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

азярцо́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. азярцо́ азе́рцы
Р. азярца́ азе́рцаў
Д. азярцу́ азе́рцам
В. азярцо́ азе́рцы
Т. азярцо́м азе́рцамі
М. азярцы́ азе́рцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

азярцо́ ср., уменьш. озерко́, озерцо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азярко́ і азярцо́ гл. возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азярцо́, ‑а, н.

Памянш. да возера; невялікае возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́зера, -а, мн. азёры і (з ліч. 2, 3, 4) во́зеры, азёр і -аў, н.

Замкнуты ў берагах вялікі натуральны вадаём.

Лясное в.

|| памянш. азярцо́, -а́, мн. азе́рцы і (з ліч. 2, 3, 4) азярцы́, азе́рцаў, н. і азярко́, -а́, мн. азяркі́, азярко́ў, н.

|| прым. азёрны, -ая, -ае.

Полаччына — а. край.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азярко́ ср., см. азярцо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азярко́, ‑а, н.

Тое, што і азярцо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

озерко́ уменьш. азярцо́, -ца́ ср., азярко́, -ка́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

озерцо́ уменьш. азярцо́, -ца́ ср., азярко́, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)