азо́цісты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. азо́цісты азо́цістая азо́цістае азо́цістыя
Р. азо́цістага азо́цістай
азо́цістае		 азо́цістага азо́цістых
Д. азо́цістаму азо́цістай азо́цістаму азо́цістым
В. азо́цісты (неадуш.)
азо́цістага (адуш.)		 азо́цістую азо́цістае азо́цістыя (неадуш.)
азо́цістых (адуш.)
Т. азо́цістым азо́цістай
азо́цістаю		 азо́цістым азо́цістымі
М. азо́цістым азо́цістай азо́цістым азо́цістых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

азо́цісты хим. азо́тистый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азо́цісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе азот. Азоцістая кіслага. Азоцістыя злучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азо́т, -у, М азо́це, м.

Хімічны элемент, газ без колеру і паху, галоўная састаўная частка паветра.

|| прым. азо́цісты, -ая, -ае і азо́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азо́тистый хим. азо́цісты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азатнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і азоцісты, але з больш слабай ступенню акіслення азоту. Азатнаваты вокіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)