азлабле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
азлабле́нне |
| Р. |
азлабле́ння |
| Д. |
азлабле́нню |
| В. |
азлабле́нне |
| Т. |
азлабле́ннем |
| М. |
азлабле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
азлабле́нне ср. озлобле́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
азлабле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. азлабляць — аздобіць і стан паводле знач. дзеясл. азлабляцца — азлобіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азло́біцца, -блюся, -бішся, -біцца; зак.
Стаць злосным, бязлітасным у адносінах да ўсяго навакольнага.
А. на ўвесь свет.
|| незак. азлабля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. азлабле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
озлобле́ние ср.
1. (действие) узлава́нне, -ння ср., раззлава́нне, -ння ср.;
2. (состояние) зло́сць, род. зло́сці ж.; азлабле́нне, -ння ср.;
сказа́ть с озлобле́нием сказа́ць са зло́сцю;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
я́расны, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Разлютаваны, які знаходзіцца ў стане моцнага гневу. Як пчолы з разбітага вулля Бароняцца ярасным роем, Так помсцяць за кроў, за разгулле Фашысцкім бандытам героі. Колас. // Які выражае гнеў, азлабленне. Яўген нахіліўся, згорбіўся, і шыя ў яго зрабілася барвовай, а ў чорных вачах запалаў ярасны бляск. Савіцкі. / у перан. ужыв. Пажылыя мужчыны, Угінаючы дол, Носяць палкія міны, Грузяць ярасны тол. Глебка.
2. Вельмі моцны, празмерны ў сваім праяўленні. Ішлі мы ў бой і яраснымі ўдарамі Крышылі інтэрвенцкія палкі. Гаўрусёў. Цераз Лявона бегалі сюды і туды людзі, ён чуў лаянку, удары, ярасныя выкрыкі і звон выбітых шыбаў. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)