а́збучны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. а́збучны а́збучная а́збучнае а́збучныя
Р. а́збучнага а́збучнай
а́збучнае		 а́збучнага а́збучных
Д. а́збучнаму а́збучнай а́збучнаму а́збучным
В. а́збучны (неадуш.)
а́збучнага (адуш.)		 а́збучную а́збучнае а́збучныя (неадуш.)
а́збучных (адуш.)
Т. а́збучным а́збучнай
а́збучнаю		 а́збучным а́збучнымі
М. а́збучным а́збучнай а́збучным а́збучных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

а́збучны прям., перен. а́збучный;

~ная і́сціна — а́збучная и́стина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́збучны, ‑ая, ‑ае.

1. Уласцівы азбуцы. Азбучны парадак. Азбучныя малюнкі.

2. перан. Агульнавядомы, агульнапрыняты. Азбучная ісціна. Азбучнае палажэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́збука, -і, ДМ -буцы, ж.

1. Сукупнасць літар якой-н. пісьменнасці, размешчаных у пэўным парадку; алфавіт.

Беларуская а.

2. Вучэбны дапаможнік для пачатковага навучання грамаце; буквар.

3. перан. Асноўныя, прасцейшыя палажэнні якой-н. навукі, справы; аснова чаго-н.

А. навукі.

○

Азбука Морзэ — сістэма ўмоўных знакаў для перадачы літар праз тэлеграф.

Нотная азбука — сістэма нотных знакаў для перадачы музычных гукаў.

|| прым. а́збучны, -ая, -ае.

А. парадак.

◊

Азбучная ісціна — пра агульнавядомую, простую думку, ісціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́збучный

1. а́збучны;

2. перен. а́збучны, элемента́рны; (общеизвестный) агульнавядо́мы;

◊

а́збучная и́стина а́збучная і́сціна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)