а́збука, -і, ДМ -буцы, ж.

1. Сукупнасць літар якой-н. пісьменнасці, размешчаных у пэўным парадку; алфавіт.

Беларуская а.

2. Вучэбны дапаможнік для пачатковага навучання грамаце; буквар.

3. перан. Асноўныя, прасцейшыя палажэнні якой-н. навукі, справы; аснова чаго-н.

А. навукі.

○

Азбука Морзэ — сістэма ўмоўных знакаў для перадачы літар праз тэлеграф.

Нотная азбука — сістэма нотных знакаў для перадачы музычных гукаў.

|| прым. а́збучны, -ая, -ае.

А. парадак.

◊

Азбучная ісціна — пра агульнавядомую, простую думку, ісціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́збука

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. а́збука а́збукі
Р. а́збукі а́збук
Д. а́збуцы а́збукам
В. а́збуку а́збукі
Т. а́збукай
а́збукаю		 а́збукамі
М. а́збуцы а́збуках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

а́збука

1. прям., перен. а́збука, -кі ж.;

но́тная а́збука но́тная а́збука;

2. (букварь) уст. а́збука, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́збука ж., прям., перен. а́збука;

а. наву́кі — а́збука нау́ки;

○ а. Мо́рзэ — а́збука Мо́рзе;

но́тная а. — но́тная а́збука;

◊ няма́я а. — нема́я а́збука

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́збука, ‑і, ДМ ‑буцы, ж.

1. Сукупнасць літар якой‑н. пісьменнасці, размешчаных у пэўным парадку; алфавіт.

2. Вучэбны дапаможнік для пачатковага навучання грамаце; буквар.

3. перан. Прасцейшыя палажэнні якой‑н. навукі, справы; аснова чаго‑н. Вядома, таварышы новаіскраўцы, мы вельмі цэнім азбуку сацыял-дэмакратыі, але мы не хочам заставацца вечна на адной азбуцы. Ленін.

•••

Азбука Морзе — сістэма ўмоўных знакаў для перадачы літар на тэлеграфным апараце.

Нотная азбука — сістэма нотных знакаў, якія служаць для перадачы музычных гукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А́збука < рус. азбука. Больш старое абецадла запазычана з польскай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мо́рзе,

У выразе: азбука Морзе гл. азбука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́рзе / азбука Мо́рзе а́збука Мо́рзе;

аппара́т Мо́рзе апара́т Мо́рзе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мо́рзэ: а́збука Мо́рзэ а́збука Мо́рзе;

апара́т Мо́рзэ — аппара́т Мо́рзе

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіры́ліца ж. (азбука) кири́ллица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)