азара́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. азара́ю азара́ем
2-я ас. азара́еш азара́еце
3-я ас. азара́е азара́юць
Прошлы час
м. азара́ў азара́лі
ж. азара́ла
н. азара́ла
Загадны лад
2-я ас. азара́й азара́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час азара́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

азара́ць несов., прям., перен. озаря́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азара́ць, ‑ае.

Незак. да азарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азары́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; азо́раны; зак.

1. каго-што. Ярка асвяціць.

Маланка азарыла твар.

2. перан., каго (што). Нечакана праясніць што-н. каму-н., прыйсці ў галаву каму-н.

Раптам здагадка азарыла яго.

|| незак. азара́ць, -а́е.

|| наз. азарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азара́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да азарыцца.

2. Зал. да азараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

озаря́ть несов., прям., перен. азара́ць, асве́чваць; см. озари́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азара́цца несов., возвр., страд. озаря́ться; см. азары́цца, азара́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азары́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. азару́ азары́м
азо́рым
2-я ас. азары́ш
азо́рыш		 азарыце́
азо́рыце
3-я ас. азары́ць
азо́рыць		 азара́ць
азо́раць
Прошлы час
м. азары́ў азары́лі
ж. азары́ла
н. азары́ла
Загадны лад
2-я ас. азары́ азары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час азары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

азарэ́нне, ‑я, н.

Кніжн.

1. Дзеянне паводле дзеясл. азараць — азарыць (у 1 знач.) і стан паводле знач. дзеясл. азарацца — азарыцца.

2. Нечаканае праясненне свядомасці, разумення чаго‑н. Плылі думкі.. І раптам прыйшло азарэнне і радасць. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асвятляць, асвечваць; азараць, залаціць (паэт.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)