азалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., каго-што (разм.).
1. перан. Пазалаціць, надаць залацісты колер чаму-н.
Восень азалаціла лес.
2. Шчодра ўзнагародзіць, абагаціць.
Небывалы ўраджай лёну азалаціў вяскоўцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
азалаці́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
азалачу́ |
азало́цім |
| 2-я ас. |
азало́ціш |
азало́ціце |
| 3-я ас. |
азало́ціць |
азало́цяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
азалаці́ў |
азалаці́лі |
| ж. |
азалаці́ла |
| н. |
азалаці́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
азалаці́ |
азалаці́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
азалаці́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
азалаці́ць сов., прям., перен. озолоти́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
азалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., каго-што.
1. Асвяціўшы, надаць чаму‑н. залацісты колер, адценне. Сонца к небасхілу Паспяшала рупна на спакой начны І у раз апошні лес азалаціла... Гурло. // Зрабіць пажоўклым; пазалаціць. Азалаціла восень поле іржышчам, дрэвы лісцем, гумны снапамі; абвеяла хаты жытнім пылам; вострым пахам кастрыцы напоўніла вуліцу. Чорны.
2. Разм. Шчодра ўзнагародзіць. [Лазука:] — Дык я ж і кажу, што гэты лён азалаціў і наш калгас, і нас саміх. Сабаленка. [Парторг:] — Тут у аднаго дзядзькі ёсць у садку з паўдзесятка дрэў, дык яны яго азалацілі. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
озолоти́ть сов., прям., перен. азалаці́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
азало́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад азалаціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)