азакеры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. азакеры́т
Р. азакеры́ту
Д. азакеры́ту
В. азакеры́т
Т. азакеры́там
М. азакеры́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

азакеры́т, -ту м., мин. озокери́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азакеры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал, які напамінае з выгляду пчаліны воск і ўжываецца для вырабу мазяў, крэмаў і пад.; горны воск.

[Ад грэч. ozō — пахну і kēros — воск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

озокери́т мин. азакеры́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)