азада́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. азада́чванне
Р. азада́чвання
Д. азада́чванню
В. азада́чванне
Т. азада́чваннем
М. азада́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

азада́чванне ср., см. абзада́чванне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азада́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. азадачваць ​2 — азадачыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

озада́чивание азада́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)