ажы́ны (род. ажы́н)

1. только мн., бот. (о растении) ежеви́ка;

2. собир. ежеви́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ажы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ажы́на ажы́ны
Р. ажы́ны ажы́н
Д. ажы́не ажы́нам
В. ажы́ну ажы́ны
Т. ажы́най
ажы́наю		 ажы́намі
М. ажы́не ажы́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ажы́ннік, -у. м.

Зараснік ажыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ажы́на ж., см. ажы́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ажы́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ажыны. Ажынавы куст. // Прыгатаваны з ажын. Ажынавы настой. Ажынавае варэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажы́на, -ы, мн. -ы, ажы́н, ж.

1. Кустовая ягадная расліна сямейства ружакветных з калючымі сцябламі.

2. Чорна-шызыя ядомыя ягады гэтай расліны, падобныя на ягады малін.

Збіраць ажыны.

|| прым. ажы́навы, -ая, -ае.

А. куст.

Ажынавае варэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ежеви́ка бот. ажы́на, -ны ж.; мн., собир. ажы́ны, род. ажы́н;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́рула, ‑ы, ж.

Спец. Стадыя развіцця зародка мнагаклетачных арганізмаў, на якой зародак мае выгляд згуртавання клетак накшталт ягады ажыны.

[Ад лац. morum — тутавая ягада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажы́на, ‑ы, ж.

1. Кустовая ягадная расліна сямейства ружакветных з калючымі сцябламі. Масюк і Сушыцкі ў гэты час сядзелі ў канцы вёскі пад кустом ажыны. Пальчэўскі.

2. часцей мн. (ажы́ны, ажын). Чорна-шызыя ядомыя ягады гэтай расліны, з выгляду падобныя на маліны. [Каза:] — Але я ўсю пушчу гэту Абягаю з лета ў лета. Пакажу, дзе шмат чарніц, Шмат малін, ажын, суніц. Муравейка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кваслі́ны ’ажыны, Rubus fruticosus L.’ (Нар. словатв., Бейл.). Гл. квасліна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)