ажарэ́б, -у, м. (спец.).

1. Жарабенне; роды ў кабыл, асліц, вярблюдзіц.

2. Прыплод кабыл, асліц, вярблюдзіц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ажарэ́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ажарэ́б
Р. ажарэ́бу
Д. ажарэ́бу
В. ажарэ́б
Т. ажарэ́бам
М. ажарэ́бе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ажарэ́б, -бу ж. вы́жереб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ажарэ́б, ‑у, м.

1. Роды ў кабыл, асліц, вярблюдзіц; жарабенне.

2. Прыплод кабыл, асліц, вярблюдзіц.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́жереб с.-х. ажарэ́б, -бу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)