адэ́пт, -а, М -пце, мн. -ы, -аў, м.

1. (кніжн.). Чалавек, азнаёмлены з тайнамі якога-н. вучэння, секты.

2. перан. Заўзяты паслядоўнік, прыхільнік якога-н. вучэння.

А. анархізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адэ́пт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адэ́пт адэ́пты
Р. адэ́пта адэ́птаў
Д. адэ́пту адэ́птам
В. адэ́пта адэ́птаў
Т. адэ́птам адэ́птамі
М. адэ́пце адэ́птах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адэ́пт м. аде́пт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адэ́пт, ‑а, М ‑пце, м.

1. Азнаёмлены з тайнамі якога‑н. вучэння, секты і пад.

2. перан. Заўзяты паслядоўнік, прыхільнік якога‑н. вучэння, ідэі. Адэпты анархізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аде́пт книжн. адэ́пт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)