адэно́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адэно́ма адэно́мы
Р. адэно́мы адэно́м
Д. адэно́ме адэно́мам
В. адэно́му адэно́мы
Т. адэно́май
адэно́маю		 адэно́мамі
М. адэно́ме адэно́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адэно́ма ж., мед. адено́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адэно́ма, ‑ы, ж.

Дабраякасная пухліна, якая можа развівацца ў розных залозістых органах і тканках.

[Ад грэч. adēn — залоза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адено́ма физиол. адэно́ма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)