адыёзны, -ая, -ае (кніжн.).

Які выклікае да сябе крайне адмоўныя адносіны; непрыемны, адмоўны.

Адыёзная асоба.

|| наз. адыёзнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адыё́зны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адыё́зны адыё́зная адыё́знае адыё́зныя
Р. адыё́знага адыё́знай
адыё́знае		 адыё́знага адыё́зных
Д. адыё́знаму адыё́знай адыё́знаму адыё́зным
В. адыё́зны (неадуш.)
адыё́знага (адуш.)		 адыё́зную адыё́знае адыё́зныя (неадуш.)
адыё́зных (адуш.)
Т. адыё́зным адыё́знай
адыё́знаю		 адыё́зным адыё́знымі
М. адыё́зным адыё́знай адыё́зным адыё́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адыёзны одио́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адыёзны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які выклікае краіне адмоўныя адносіны да сябе; крайне адмоўны, непажаданы. Адыёзная асоба.

[Ад лац. odiosus — ненавісны, агідны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одио́зный адыёзны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)