адысе́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. адысе́я
Р. адысе́і
Д. адысе́і
В. адысе́ю
Т. адысе́яй
адысе́яю
М. адысе́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адысе́я ж. одиссе́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адысе́я, ‑і, ж.

Кніжн. Блуканні і падарожжы, звязаныя з рознымі перашкодамі і прыгодамі; апавяданне пра гэтыя прыгоды. Неяк здарылася так, што закончыўшы сваю паўночную адысею і прыехаўшы ў Мінск, не бачыліся мы са «старым» даволі доўгі час. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адысе́й

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Адысе́й Адысе́і
Р. Адысе́я Адысе́яў
Д. Адысе́ю Адысе́ям
В. Адысе́я Адысе́яў
Т. Адысе́ем Адысе́ямі
М. Адысе́ю Адысе́ях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

одиссе́я адысе́я, -се́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)