адымча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак., каго-што (разм.).

Хутка адвезці або аднесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адымча́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адымчу́ адымчы́м
2-я ас. адымчы́ш адымчыце́
3-я ас. адымчы́ць адымча́ць
Прошлы час
м. адымча́ў адымча́лі
ж. адымча́ла
н. адымча́ла
Загадны лад
2-я ас. адымчы́ адымчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адымча́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адымча́ць сов., разг.

1. (быстро отвезти) отомча́ть;

2. (быстро увезти) умча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адымча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; ‑чым, ‑чыце; зак., каго-што.

Разм. Хутка рухаючыся, адвезці (завезці) або аднесці (занесці). Шафёр мяне адымчаў у горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отомча́ть сов., разг. адымча́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)