адшчапа́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адшчапа́ю адшчапа́ем
2-я ас. адшчапа́еш адшчапа́еце
3-я ас. адшчапа́е адшчапа́юць
Прошлы час
м. адшчапа́ў адшчапа́лі
ж. адшчапа́ла
н. адшчапа́ла
Загадны лад
2-я ас. адшчапа́й адшчапа́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адшчапа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адшчапа́ць сов. отщепа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшчапа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Шчапаючы, аддзяліць, адарваць. Адшчапаць лучыны на распалку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отщепа́ть сов., разг. адшчапа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшчапа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адшчапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкало́ць, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., каго-што.

1. Колючы, аддзяліць; адламаць, адшчапаць. Хвалі крыгу адкалолі, Вір пад крыгай забурліў. Лодку ўзяць Сымон не здолеў, Так на крызе і паплыў. А. Александровіч. [Максім] секануў другі раз на вяршок вышэй і адкалоў тоўстую трэску. Шамякін.

2. перан. Разлучыць з кім‑н., аддзяліць ад каго‑, чаго‑н.

3. Разм. Зрабіць, сказаць што‑н. нечаканае, недарэчнае. Адкалоць штуку. □ Пры сустрэчы з Шаманскім Якуб Малашчыцкі адкалоў той жа завучаны рэверанс са словамі: «Ваша чэсць». Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)