адшу́нуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
адшу́не |
адшу́нуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адшу́нуў |
адшу́нулі |
| ж. |
адшу́нула |
| н. |
адшу́нула |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адшу́нуўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адшу́нуць сов., обл. отхлы́нуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Адшу́нуць ’адбегчы’ (КТС). Відаць, балтыйскага паходжання. Параўн. літ. šáuti, šaunù ’хутка бегчы’, лат. šaut, šaunù ’зрабіць хуткі рух’. Усе гэтыя балтыйскія дзеясловы спрадвечна роднасныя з прасл. sovati, sunǫti (гл. сунуць) (Мартынаў, SlW, 67).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)