адчу́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адчу́ты адчу́тая адчу́тае адчу́тыя
Р. адчу́тага адчу́тай
адчу́тае
адчу́тага адчу́тых
Д. адчу́таму адчу́тай адчу́таму адчу́тым
В. адчу́ты (неадуш.)
адчу́тага (адуш.)
адчу́тую адчу́тае адчу́тыя (неадуш.)
адчу́тых (адуш.)
Т. адчу́тым адчу́тай
адчу́таю
адчу́тым адчу́тымі
М. адчу́тым адчу́тай адчу́тым адчу́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адчу́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адчу́ты адчу́тая адчу́тае адчу́тыя
Р. адчу́тага адчу́тай
адчу́тае
адчу́тага адчу́тых
Д. адчу́таму адчу́тай адчу́таму адчу́тым
В. адчу́ты (неадуш.)
адчу́тага (адуш.)
адчу́тую адчу́тае адчу́тыя (неадуш.)
адчу́тых (адуш.)
Т. адчу́тым адчу́тай
адчу́таю
адчу́тым адчу́тымі
М. адчу́тым адчу́тай адчу́тым адчу́тых

Кароткая форма: адчу́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адчу́ты

1. почу́вствованный, ощущённый; испы́танный;

2. ощущённый; испы́танный;

1, 2 см. адчу́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адчу́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адчуць. Я доўга выношваў цьмяна адчутую патрэбу штосьці ўзнікшае зразумець і сказаць. Гарбук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ощущённый адчу́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перечу́вствованный перажы́ты; зве́даны, зазна́ны; перане́сены; адчу́ты; см. перечу́вствовать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прочу́вствованный

1. прич. адчу́ты; перажы́ты; зазна́ны (ула́сным пачуццём);

2. прил. прачу́лы; (чувствительный) чуллі́вы;

прочу́вствованная речь прачу́лая прамо́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

испы́танный

1. вы́прабаваны, праве́раны; зазна́ны, зве́даны, адчу́ты, перажы́ты;

2. в знач. прил. вы́прабаваны; праве́раны; (опытный) дасве́дчаны; (надёжный, верный) надзе́йны, ве́рны;

испы́танное му́жество вы́прабаваная (праве́раная) му́жнасць;

испы́танный друг ве́рны (надзе́йны) ся́бар (друг);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)